زنگ تفریح

بت Dobbin: تشنج 20000 متری قهرمان انگلیسی، PTSD و رویاهای المپیک

توسط کتی فالکنگهام

ورزش بی بی سی

از بخش TheAtletics 40

این صفحه را به اشتراک بگذار

"من فکر کردم که من میمیرم"

"به آرامی، نور شروع به خروج کرد. من به یاد داشته باشید فکر می کنم" من می خواهم به مرگ "، بنابراین من فقط می خواستم اجازه دهید این اتفاق می افتد."

بت Dobbin به عنوان یک نوجوان، دچار تشنج صرعی شد تا آن را شدید آن را ترک او قادر به راه رفتن، صحبت کردن و یا حتی شناسایی پدر خود را.

سالهاى اضطراب و اختلال استرس پس از سانحه «وحشیانه» (PTSD) به دنبال آن بود: «من فقط بر آن اختیار نداشتم.

با این حال، 11 سال بعد، 200 متر اسکریپت رکورد 34 ساله اسکاتلندی را شکست و قهرمان بریتانیا شد.

هفته گذشته او یک جلیقه انگلیسی را برای نخستین بار در جام جهانی افتتاحیه در لندن به خدمت گرفت و در ماههای آگوست در مسابقات قهرمانی اروپا در برلین نیز این کار را انجام خواهد داد.

در این جا، دوبین 24 ساله به بی بی سی در مورد تشنج او فکر می کند، فکر می کند که مایکروویو ها بوفه ها و صدور بلیط های پارکینگ برای حفظ روح المپیک خود زنده است.

Dobbin برنده جایزه بریتانیا 200m دراماتیک است

Dobbin رکورد 34 میلیون ساله اسکاتلند را از بین می برد

ستاره اسکاتلندی چشم مدالها پس از دستیابی به موفقیت

تشنج در مدرسه

من به یاد دارم که به پدر نگاه میکردم که قبلا او را دیدم، اما نمیدانستم او چه کسی است.

سه شنبه، 13 نوامبر 2007 تنها یک روز مدرسه برای دوبین 13 ساله بود.

او در همان صبح تلاش کرد تا ریمل مژه و ابروش را به دست آورد، اما در کنار آن، همه چیز به نظر می رسید طبیعی بود. سپس روز او را در زمان شکستن به شدت تغییر داد.

او گفت: "من فقط با دوستانم ایستاده بودم و سرانجام سرم شروع به چرخش کرد و چشم هایم به عقب برگشت."

"من به یاد دارم فکر می کنم این خوب نیست"، بنابراین من بهترین دوستم را گرفتم. با این حال، تا به امروز، می توانم چهره اش را تصویر کنم، او به نظر وحشت زده ".

Dobbin ناخودآگاه به مدت 15 دقیقه سقوط کرد و پزشکان در ابتدا تصور می کردند که او سکته مغزی را تجربه کرده بود، زیرا تمام حرکاتش را در سمت چپ خود از دست داده بود.

مادر جین و پدرش اسکاتلند جیم - یک فوتبالیست سابق برای بارسلی و گریمسبی در میان دیگران - به طرف او عجله کرد.

او می گوید: "من از همه این افراد در اطرافم بیدار شدم و هیچ اشاره ای نکردم که کدام یک از آنها باشد."

"من نمی توانستم صحبت کنم، نمی توانستم راه بروم، نمی توانستم سمت چپ چهره ام را عوض کنم. نمی توانستم پدر و مادرم را تشخیص دهم و حافظه نداشتم."

بث Dobbin عنوان بریتانیا 200m برنده

Dobbin برنده 200 میلیون عنوان بریتانیا در رکورد قهرمانی 22.59 ثانیه قبل از بردن برنز در جام جهانی دوچرخه سواری در لندن

آیا مایکروویو است؟ یا یک کابینت؟

من در مورد چیزهای مختلف اشتباه می گیرم و مردم نمی فهمید که من فقط نمی توانم صحبت کنم.

Dobbin یک هفته در بیمارستان پس از تشنج گذشت و توانایی او برای پیاده روی به آرامی به آرامش رسید اما دشواری با سخنرانی مشکل تر شد.

او می گوید: "من در مورد چیزهای مختلف اشتباه می گیرم، و مردم نمی فهمید که من فقط نمی توانم صحبت کنم."

"من همیشه به یاد میآورم که مایکروویو کابینت است - من سعی میکردم بگویم" مایکروویو "، اما" کمد "بیرون آمد."

دوچرخه سواری، به وضوح، به عقب رانده شد و Dobbin به مواد مخدر برای کنترل وضعیت او گذاشته شد.

او در دوران نوجوانی دارو را ترک کرد، اما بعد از آن آنچه را که "سخت ترین قسمت تمام سفر" را توصیف می کرد شروع کرد.

او گفت: "این مبارزه بوده است، زیرا دارو شما امنیت شبکه شماست. شما می دانید که برای شما کار می کند و شما تشنج نخواهید گرفت."

"هنگامی که آنها را از شما دور می کنند، از نظر روانی سخت است، زیرا شما همیشه فکر می کنید که من مجبور به تشنج دیگری هستم"

من در انکار بودم اما من PTSD داشتم

همه این احساسات وجود داشت که من فقط به سمت آن قرار دادم، زیرا احساس کردم که نمی توانم آنها را بیان کنم.

Dobbin، کسی که به طور عجیب و غریب بود، در حالی که در دانشگاه بود با "دوستان" در شب با دوستانش در حالیکه او "خنده دار" بود. او فکر کرد که او قصد دارد تشنج دیگری بگیرد اما معلوم شد واکنش آلرژیک است.

اما این یک شب در شهر به اندازه کافی برای باز کردن همه چیز بود. سال ها از اضطراب شروع شد و سال ها بیشتر از عذاب بود.

او گفت: "من با PTSD تشخیص داده شد، اما پیش از آن مدت زیادی طول کشید. من در انکار بودم."

"وقتی که من برای اولین بار آن را توسعه دادم، در روز مدرسه بسیاری از فلسفه های آن را داشتم. این فلسفه های فیزیکی بود، بنابراین من فقط آن را در ذهنم نمی دیدم. دست من احساس می کرد که آن را پیچ خورده بود مانند آن روز ، یا آن را احساس می کنم که سرم به عقب برگشت. واقعا ترسناک بود.

"من در آن زمان با آن برخورد نکردم، من به طور مستقیم به مدرسه برگشتم. من یک نوجوان بودم، احساساتم بالا بود و مردم لزوما این را درک نمی کردند. احساس کردم که من نمی توان احساساتم را بیان کرد. "

در حال حاضر، Dobbin می گوید اضطراب او "دیگر" کنترل زندگی خود را دیگر. هنوز هم وجود دارد که در آن او "وسواس" بیش از آن وجود دارد، اما او می تواند "بار آن دو بار".

او اضافه می کند: "در آن زمان، مردم در مورد سلامت روان در ورزش صحبت نمی کردند. در ورزش، شما باید سخت گیر باشید، باید شجاع باشید. اکنون مردم بیرون می آیند و درباره آن صحبت می کنند."

بریت